Als ik terugdenk aan 25 jaar AGV lid zijn dan denk ik aan….

 

Julia Berkers-Coenegracht – 25 jaar lid

Als ik terugdenk aan 25 jaar lid zijn van AGV dan denk ik aan wat er toch allemaal veranderd is in die 25 jaar. Denk alleen maar aan geld. 25 jaar geleden kon je nog gewoon naar de bank voor je verdiende loon. Tegenwoordig mag je blij zijn als je ergens een pinautomaat kan vinden om je verdiende loon te pinnen!! Als je je pincode tenminste niet bent vergeten.

Ook wat de winkels betreft. Heel vroeger ging je naar Anneke de Bruin, daar kon je broodbeleg of overalls kopen alles had ze. Daarna kreeg je de eerste Supermarkt: de A&O waar nu de Hema zit. Tegenwoordig kun je kiezen uit wel 5 supermarkten.

Vroeger namen we de bus als we naar onze ouders gingen. Nu rijdt er een taxi voor en je wordt van deur tot deur gebracht. Wat gemakkelijk.

Nu mailen we met elkaar, een brief schrijven hoeft niet meer.

De AGV heeft ons altijd op de hoogte gebracht, van alle regels die weer veranderd waren. Prachtig.

Heel vroeger kwam zr. Adelbertha kijken of je baby genoeg was aangekomen en of het goed ging met moeder. Tegenwoordig is de zwangere moeder al veel keer naar de verloskundige geweest voor foto’s van de baby.

En dan nog maar niet te spreken over alle feestjes, die er met de kinderen en kleinkinderen gehouden worden. Denk aan verjaardagen en dergelijke….

Nou ik kan wel blijven schrijven over de 25 jaar dat ik lid ben. Ik mag hopen dat we elkaar nog lang mogen helpen.

Veel dank ,

Julia Berkers-Coenegracht.

Gerard en Annie Ghielen – 25 jaar lid

Gerard: Ik kwam bij de AGV toen het nog Invalidebond was. Na een tijd kwam Willy vd Heuvel vragen of ik in het bestuur wilde komen. Hij vertelde wat het zoal inhield en ik heb ja gezegd. Wel met de nadruk dat ik geen papierwerk wil doen en zeker niks met de computer. Zo ben ik dus een soort manusje van alles geworden. Overal inzetbaar en waar ik kan, meehelpen, zoals het contactblad naar de bezorgers brengen. Bij de busreis zorgen dat iedereen die ‘s morgens in de bus stapt ook weer mee terug gaat naar Asten.

Vaak veel plezier gehad bij de feestavonden, maar ook bij de vrijwilligersmiddag met de Oudhollandse spelletje waarbij we elkaar aftroefden door openlijk vals te spelen.

Het is een uitdaging om ieder jaar de Jeu de Boule-middag te regelen. Het is altijd een verrassing hoeveel mensen er zullen komen. Ook deze middag geeft altijd veel plezier. Al die jaren ben ik altijd met plezier aanwezig bij alles wat er bij de vereniging gaande is.

Annie: Ik werd vanzelf lid toen Gerard erbij ging. Door het gesprek hiervoor van Gerard ben ik onverwachts actief betrokken geraakt bij de vereniging. Toen het Contactblad aan bod kwam, vertelde ik over mijn interesse in taal, maar vooral in verhalen en gedichten schrijven. Meteen kwam de vraag of ik de tekst voor het contactblad wilde nakijken, twee zien meer dan een, en dan nog kijk je er soms overheen.

Zo ben ik erin gerold en er ging een wereld voor me open. Ik voelde me weer sociaal betrokken bij iets, en dat gaf heel veel voldoening. Niet dat ik me verveelde, maar dit was anders dan met je hobby’s bezig zijn.

Enkele keren ben ik met de dagtocht mee geweest, en bij de feestmiddag aanwezig geweest. Daar ben ik druk bezig met mensen die me komen begroeten of een praatje komen maken. De volgende dag heb ik bijna geen stem meer, ben doodmoe maar zo voldaan dat ik er nog dagen van kan nagenieten.

Wij hopen nog vele jaren samen bij de vereniging te kunnen blijven.

AGV Bedankt voor de attentie die wij, als jubilarissen hebben gekregen.

Huub en Hanny Nijssen – 25 jaar lid

Hey … telefoon!

We werden gebeld door het bestuur van AGV met de mededeling dat wij, Huub en ik, alle twee 25 jaar lid zijn van de vereniging.

Ik dacht meteen: Wat? Al 25 jaar? Waar blijft de tijd? En… dat betekent ook dat je ouder wordt….

Ja dat wisten we natuurlijk al.… maar toch!

Terugdenkend aan die 25 jaar schiet me meteen te binnen dat we met de dagtocht een keer de Maas opgingen (ja hoor met een boot) en naar gigantische schutsluizen gingen kijken…. prachtige dag geweest. En zo waren er meerdere dagtochten die de moeite waard waren! Belangrijk ook is natuurlijk dat de vereniging een bindende factor is in een geheel van heel diverse mensen. Fijn als dat dan ook nog goed lukt!

Terugdenkend aan die 25 jaren besef ik ook dat we nooit echt beroep op de club hebben gedaan om bv. advies o.i.d. in te winnen. Wel vond ik het destijds goed en fijn dat er een soort van “raadsmannen (of vrouwen)” waren waar je terecht kon met specifieke vragen over bijv. geldzaken, aanpassingen van je woonruimte enz. Het gaf een vertrouwd gevoel voor ALS het nodig zou zijn. Dat is zeker belangrijk als je pas in de wereld van “ziekte of handicap” terecht bent gekomen. Je hebt dan al zoveel te verwerken en er komt dan zoveel onbekends op je af!! En ook je toekomst herbergt dan zoveel vragen, beangstigend soms.

Ook nu, in deze tijd, zijn er beslist mensen die nu in zulke situatie verblijven. Ook bijvoorbeeld jonge mensen die hun toekomst toch wat anders ingekleurd zien worden dan wat ze zelf voor ogen hadden. Ook deze jonge mensen passen in onze vereniging. Het zou fantastisch zijn als die jongeren bij de vereniging te raden zouden kunnen gaan of dat de vereniging de mensen zou kunnen doorverwijzen naar juiste instanties. Zeker nu in Asten het steunpunt Mantelzorg gesloten is. Dit alles geldt natuurlijk ook voor alle andere mensen die op wat latere leeftijd te maken krijgen met ziekte of beperkingen die vragen hebben.

Als ik terugdenk aan die 25 jaren denk ik ook aan de ontmoetingen die we hadden met diverse mensen.

Gezellig tijdens de ledenavonden of feestavond. Lekker buurten over wat je bezighoudt en er vriendschappen aan overhouden. Heel waardevol. Heel spijtig als er dan ook weer mensen je ontvallen. Maar dat hoort bij het leven… Omgaan met verlies en teleurstellingen. Het is juist dan de kunst om je rug te rechten en de moeilijke tijd te trotseren. Met vallen en opstaan zegt men dan en wees dan telkens ook een beetje blij als je weer op hebt kunnen staan!! overwinning op jezelf.

Zo is het ook met het doorleven van de situatie waarin je terecht bent gekomen…. Wij probeerden altijd lichtpuntjes te blijven zien ook al was het wel eens erg lang donker… Maar goed al met al zijn we blij dat we samenzijn en erop uit kunnen.

Wij genieten erg van onze kinderen en de kleinkinderen… We zeggen altijd: vruug komme en loat naor huis goan…

We genieten ook enorm van onze fietstochtjes op de Veluwe, Strabrechtse Heide en onze achtertuin de Groote Peel.

Onze dagen duren altijd 24 uur en ze zijn altijd te kort…

Als ik vooruitdenk aan de komende 25 jaren dan hopen wij nog heel lang lid te kunnen zijn van de club en te kunnen genieten en mee kunnen doen met activiteiten die georganiseerd worden.

Veel dank voor de attentie en de bloemen ter gelegenheid van ons 25-jarig lidmaatschap.

Wij wensen iedereen heel veel geluk en willen afsluiten met: ‘BLIJF GEZOND en tot ziens’.

Huub en Hanny

Als ik terugdenk aan 40 jaar AGV lid zijn dan denk ik aan….

Gerard van Gerwen – 40 jaar lid

Al 40 jaar lid. Destijds ging de voorzitter rond om leden te werven, en kwam zo ook bij mij. Ik was arbeidsongeschikt geworden voor in de bouw. Later na een omscholing ben ik toch weer kunnen gaan werken. Zelfs tot na mijn pensioen heb ik anderen kunnen leren om te werken in de bouw.

De eerste jaren kwam ik niet zoveel op de AGV-activiteiten. Geleidelijk aan ging ik meer mee met busreizen en kwam naar feestjes. Dat was altijd heel gezellig. De laatste 15 jaar heb ik geen activiteit meer overgeslagen, maar alles bijgewoond.

AGV lid zijn heb ik ervaren als meerdere gezellige dagen per jaar, o.a. de kerstvieringen. De busreizen waren mooi uitgedokterd en interessant. Ze zaten goed in elkaar. En dan denk ik aan o.a. glasblazen kijken en musea bezoeken.

De fietstochten gaven ook altijd een mooie ontspannen dag, en ergens onderweg kregen we dan lekker broodjes aangereikt.

Het jeu de boules spelen gaf ook contacten en een gezellige middag.

De AGV heeft over het algemeen vrij veel georganiseerd in de afgelopen 40 jaar. En zo veel mensen plezier bezorgd, en mensen geholpen om even de eenzaamheid te doorkruisen.

Ga zo door! Jullie zitten op de goede weg. Ook in dit jaar zijn jullie de leden niet vergeten en hebben jullie door de attenties aandacht aan ons gegeven en ons geholpen in een tijd dat we veel thuis zijn.

Ik hoop mijn 50-jarig jubileum ook nog mee te maken.

Gerard

Jan van Gerwen – 40 jaar lid

Eerst was ik in Deurne lid. Kennissen waren lid van de AGV en via hen kwam ik ook bij de vereniging.

Al vrij snel werd ik gevraagd om mee te helpen met de drukwerkgroep. Eerst werkten we als groep en later werkte ik ook wel een tijd alleen, regelmatig drie volle dagen per week. Voor allerlei Astense verenigingen maakten we drukwerk. Ruim dertig jaar heb ik zo de vereniging geholpen met drukwerk maken en via het drukwerk voor anderen kwamen er ook inkomsten binnen.

Eerst hadden we een ruimte voor de drukmachines bij de paters, vanaf ongeveer 1987 zaten we ongeveer 10 jaar in de Schakel aan de Wolfsberg. In die ruimte zat op maandag ook de handwerkgroep. Wat ze breiden en maakten werd verkocht o.a. op de braderie en bracht zo ook inkomsten voor de vereniging. Later was er minder interesse voor en is de handwerkgroep gestopt. In de Schakel waren toen ook de bestuursvergaderingen etc.

In 1997 is de huur van de Schakel opgezegd en zijn de drukmachines weer verhuisd naar de paters.

Drukken heb ik met plezier gedaan. Vanwege mijn gezondheid ben ik ruim 6 jaar geleden daarmee gestopt. Toen ben ik de ledenadministratie gaan doen.

Ondertussen maakte ik ook 25 jaar deel uit van het bestuur, eerst als vertegenwoordiger van de drukwerkgroep, later ben ik ongeveer 15 jaar voorzitter geweest.

Mede vanwege dit vrijwilligerswerk ontving ik een lintje.

Er is veel veranderd in 40 jaar. Nu hebben we computers en bankoverschrijvingen, vroeger ging alles met de hand. De jaarlijkse contributie werd bij de leden opgehaald door degenen die het Contactblad verspreiden.

Eerst gingen we wel met drie bussen op onze jaarlijkse  busreis. Maar mensen gingen toen ook veel minder overal naar toe en daarom was de busreis extra aantrekkelijk.

Vroeger hadden we jaarlijks een loterij met loten van 1 gulden. De hoofdprijs was een fiets en er was voor ongeveer 1000 gulden aan prijzen te winnen. Dit was ook een goede inkomstenbron voor de vereniging, want meestal werden bijna alle loten wel verkocht.

Tot slot, ik hoop dat de vereniging nog lang doorgaat.

 

Betsie van de Heijden  – 40 jaar lid

Graag wil ik het bestuur bedanken voor deze mooie verrassing. Dat vind ik hartstikke leuk en ik ben er heel blij mee. Ik ga er mooie bloemen van kopen.

De muziekavonden vind ik altijd zo leuk en de kerstviering zo gezellig. De kerstviering zal ik dit jaar echt missen, maar daar is niets aan te doen.

De laatste busreis was heel mooi. Samen eten is altijd ook zo gezellig, aan tafel samen praten met elkaar. Je ziet weer eens iemand anders en je praat met elkaar.

Samen met mijn vriendin Betsie gaan kienen mis ik ook. Hopelijk volgend jaar weer. Je bent dan gezellig bij elkaar en kienen vind ik altijd gewoon leuk.

Bestuur bedankt!